Προπτυχιακές Σπουδές/03EE10

Το μάθημα προσφέρεται σε φοιτητές προγραμμάτων ανταλλαγής.

Μαθησιακά αποτελέσματα: Με την επιτυχή ολοκλήρωση του εργαστηρίου, οι φοιτητές θα: α) έχουν καλή κατανόηση των διαστάσεων του περιβαλλοντικού σχεδιασμού, στην κλίμακα του κυττάρου κατοικία – εργασία, και στη σχέση του με το τοπικό και το ευρύτερο περιβάλλον. β) έχουν κατακτήσει τις αρχές και τα βασικά εργαλεία του περιβαλλοντικού σχεδιασμού γ) έχουν αναπτύξει την συνθετική ικανότητα δημιουργικής αξιοποίησης των περιβαλλοντικών συνθηκών στον σχεδιασμό, ξεκινώντας από την παθητική απόκριση στο τοπικό κλίμα. δ) έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη σε σχέση με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.

Ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός αποτελεί τη διαδικασία αξιοποίησης των περιβαλλοντικών παραμέτρων κατά τον σχεδιασμό προγραμμάτων, πολιτικών, κτιρίων, ή προϊόντων. Η περιβαλλοντική οπτική στον αρχιτεκτονικό και αστικό σχεδιασμό εξειδικεύει αυτή τη διαδικασία σε πληθώρα μεθοδολογικών προσεγγίσεων. Η δημιουργική χρήση των περιβαλλοντικών παραμέτρων δεν αρκείται στην προσαρμογή του κτιρίου στο περιβάλλον-τοπίο και στην διασφάλιση συνθηκών άνεσης για τους χρήστες αλλά στοχεύει και στην ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών και κοινωνικοπολιτικών συνθηκών ενός τόπου. Το εργαστήριο εισάγει την περιβαλλοντική οπτική στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό εστιάζοντας στο κύτταρο κατοικίας – χώρου εργασίας. Η κατοικία αποτελεί μια από τις πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου και βασικό συστατικό ανάπτυξης του αστικού ιστού. Η οικογενειακή μονοκατοικία στην πόλη, πριν από τη μαζική εισαγωγή των πολυώροφων κατοικιών, αποτελούσε τη συνηθέστερη μορφή κατοίκησης. Οι σύγχρονες αστικές συνθήκες, όπως διαμορφώνονται στο πλαίσιο τεχνολογικών εξελίξεων, κοινωνικών και περιβαλλοντικών μετασχηματισμών υπαγορεύουν τον επαναπροσδιορισμό της μονάδας κατοίκησης. Το σημερινό πρότυπο της αστικής κατοικίας περιλαμβάνει συχνά και το χώρο εργασίας ενός ή περισσότερων μελών μιας οικογένειας. Παράλληλα, η περιβαλλοντική συνιστώσα της κατασκευής του κτισμένου χώρου, κυρίως στην αστική κλίμακα, υπαγορεύει την επανεξέταση και τον επαναπροσδιορισμό των σχεδιαστικών προτεραιοτήτων και εργαλείων με πολλαπλούς στόχους, όπως η εξοικονόμηση φυσικών πόρων, η διατήρηση και ανάδειξη του φυσικού στοιχείου στην πόλη, η βελτίωση του μικροκλίματος, η μείωση της συμβολής σε τοπικά και πλανητικά προβλήματα. . Το εργαστήριο δίνει έμφαση στην περιβαλλοντική διάσταση του σχεδιασμού κατοικίας σε περιοχή προαστιακού χαρακτήρα. Εκκινώντας από το ζητούμενο της παθητικής απόκρισης στο κλίμα του τόπου, διευρύνει την διερεύνηση σε όλο το φάσμα των περιβαλλοντικών ζητημάτων, όπως αυτά εισάγονται στην κλίμακα του κτιρίου και της σχέσης του με το αστικό πλαίσιο. Στοιχεία όπως ο προσανατολισμός, η προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες του φυσικού υποδοχέα (κλίμα, μικροκλίμα, ανάγλυφο κ.α.), η χρήση της ηλιακής ενέργειας για τη θέρμανση και τον φυσικό φωτισμό, ο αερισμός, η επιλογή των υλικών, η διαχείριση του νερού και η διαμόρφωση του υπαίθριου περιβάλλοντος χώρου, τίθενται ως συνιστώσες του σχεδιασμού και ως πεδία διερεύνησης κατά τη διάρκεια της συνθετικής διαδικασίας και όχι ως αποκλειστικά τεχνικά ζητούμενα. Στο εργαστήριο ζητείται ο σχεδιασμός ενός κτίσματος με χρήση κατοικίας/εργασίας σε πραγματικό οικόπεδο, σε προάστιο της πόλης. Το μάθημα περιλαμβάνει διαλέξεις από μέλη της διδακτικής ομάδας, παρουσιάσεις από προσκεκλημένους ομιλητές, ατομικές και ομαδικές διορθώσεις.