Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων σας προσκαλεί στη διάλεξη του καθηγητή κ. Γεώργιου Πανέτσου με τίτλο:
“Απο το επώνυμο στο ανώνυμο και πάλι πίσω: η περίπτωση της Casa Malaparte”.
Η διάλεξη θα γίνει την Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016, ώρα 19:00 στην αίθουσα 301 του Τμήματος.
Σύντομο βιογραφικό του ομιλητή:
Ο Γιώργος Πανέτσος σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και το Πανεπιστήμιο Harvard και, στη συνέχεια, μετεκπαιδεύτηκε στη Βιέννη κοντά στον Hans Hollein.
Από το 1986 διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο την Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε 9 και διακριθεί σε 8 αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Παράλληλα αναπτύσσει ερευνητική, επιστημονική, συγγραφική και εκπαιδευτική δραστηριότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Είναι καθηγητής αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου διδάσκει από το 1999. Στα 16 χρόνια λειτουργίας του Τμήματος διετέλεσε επί 5 χρόνια αναπληρωτής πρόεδρος και ήδη ξεκίνησε την τρίτη του θητεία ως πρόεδρος.
Η θεματική της διάλεξης:
Η Casa Malaparte (1938-1942), ένα απομονωμένο σπίτι καλυμμένο από μια σκάλα πάνω σε ένα απότομο ακρωτήριο στο Capri, είναι το δημοφιλέστερο ιταλικό μοντερνιστικό κτήριο και ένα από τα φωτογενέστερα και γοητευτικότερα έργα αρχιτεκτονικής στον κόσμο. Παρ’ όλο που η άδεια ανεγέρσεώς της -με διαφορετικό σχέδιο- εκδόθηκε από τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Adalberto Libera, αυτός ουδέποτε την περιέλαβε στο corpus των έργων του. Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν ότι η τελική μορφή του κτηρίου είναι προϊόν της συνεργασίας του ιδιοκτήτη, του δημοσιογράφου και συγγραφέα Curzio Malaparte, με τον τοπικό εργολάβο Αmitrano. Πρόσφατα, ο συσχετισμός τεκμηρίων προερχόμενων από το αρχείο του έλληνα αρχιτέκτονα Γεωργίου Κοντολέοντος, κειμένων του ίδιου του Μalaparte και στοιχείων της δραστηριότητάς του παρέσχε σαφείς ενδείξεις ότι η έννοια (concept) του έργου προέρχεται από ένα έργο του Κοντολέοντος, που φαίνεται να γνώριζε ο Malaparte, και ότι στο τελικό αποτέλεσμα συνέβαλαν περισσότεροι συντελεστές. Aυτός ο συσχετισμός επαναθέτει το ερώτημα της καταγωγής του έργου τέχνης. Είναι το έργο της λόγιας τέχνης προϊόν επεξεργασίας του λαϊκού ή κάποτε συμβαίνει και το αντίθετο;
