ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΠΘ
ΤΡΙΤΗ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021, 7μμ
στον σύνδεσμο: https://authgr.zoom.us/j/93068883100
ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΛΕΞΗ
Αιμιλία Παπαφιλίππου
ΧΑΟΣΜΟΣ / “Σκακιστικό Συνεχές” ως δίκτυο
Λίγα λόγια
Η εικόνα , είναι από το έργο του 1992, «Σκακιστικό Συνεχές» η «Σχήμα Λόγου: What a burden to travel Light”, που είναι στη συλλογή του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Αυτές τις μέρες στήθηκε μέ τηλεδιαχείριση, στην έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τον Δεκέμβρη του 2021, στην Κίνα, «The Tides of the Century» με γενικό επιμελητή τον Wang Chunchen και όπου η Ελλάδα είναι η τιμώμενη χώρα με την επιμέρους έκθεση «Thesis-Antithesis – Synthesis: on the belt of change” και επιμελήτρια την Κατερίνα Κοσκινά.
Σύντομο Βιογραφικό σημείωμα ΑΙΜΙΛΙΑΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ
Η Αιμιλία Παπαφιλίππου (www.aemiliapapaphilippou.com) γεννήθηκε το 1961 στην Ασμάρα της Ερυθραίας, στην Ανατολική Αφρική, και ζει στην Αθήνα.
Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1985 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (M.A.), στο βίντεο και στα Νέα Μέσα, στο New York University στη Νέα Υόρκη με καθηγητή τον Peter Campus.
Σπούδασε με διδακτική υποτροφία απαλλαγής διδάκτρων (Teaching Fellowship) από το New York University και με υποτροφία από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ωνάση.
Η Αιμιλία Παπαφιλίππου έχει δώσει εκτεταμένα διαλέξεις για τη δουλειά της διεθνώς, έχει διδάξει στο Νew Υork University ως teaching assistant, στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Εικαστικών Σπουδών (Μ.F.A.) της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ως έκτακτη καθηγήτρια , στην Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία, και ιδιωτικά.
Διακρίνεται για τις χωροτροπικές εγκαταστάσεις της και τις επεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, όπου ο χρόνος, ως βίντεο, έχει συχνά κυρίαρχο ρόλο.
Η δουλειά της είναι εννοιολογική αλλά και σωματαισθητηριακή, με διαδραστικά χαρακτηριστικά.Πυρήνας στη δουλειά της το «Σκακιστικό Συνεχές»: ένα ιδεόγραμμα, όπου με μία μονοκονδυλιά ορίζονται τα αντίθετα ως συμπληρωματικά και η σκακιέρα επανασυστήνεται ως δίκτυο.
Έκπροσώπησε την Ελλάδα, το 1991 στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο με επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού, το 2000 στην έκθεση “©Europe Exists” όπου επιλέχθηκαν 2 καλλιτέχνες από κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους επιμελητές Harald Szeemann και Rosa Martinez, και το 2002, στην έκθεση “Open” με επιμέλεια της Λίνας Τσίκουτα.
Σχεδίασε, επιμελήθηκε και υλοποίησε, το 2010, την χωροτροπική και χρηστική εγκατάσταση/μπαρ, “Liquid Sky”, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση.
Το 2014 συμμετείχε στην έκθεση «Ναυτίλος :Tαξιδεύοντας την Ελλάδα», ως κεντρική πολιτιστική εκδήλωση της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Bozar, στις Βρυξέλλες, όπου συνεκτέθηκαν τεχνουργήματα της αρχαιότητας και σύγχρονα έργα τέχνης και όπου της ανατέθηκε να δημιουργήσει την πρώτη και τελευταία εντύπωση της έκθεσης με το έργο «Διαθήκη Αλός».
Το 2014, πραγματοποίησε την πρώτη εικαστική παρέμβαση σύγχρονης τέχνης στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών, με υποστήριξη του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ ως πρώτη ανάθεση του προγράμματός του, «έργο στην πόλη». Υλοποιήθηκε το έργο «Παλμικά Πεδία» που απαρτιζόταν από βιντεοπροβολή επί του μουσείου της Στοάς του Αττάλου -ορατή από την οδό Αδριανού-, μαρμάρινη διαδραστική πλατφόρμα μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, και σειρά περφόρμανς.
(ηλεκτρονικός κατάλογος:http://www.aemiliapapaphilippou.com/site/iPad/)
Το 2016 συμμετείχε στην έκθεση “South to Southeast-A Futher Surface”, που επιμελήθηκαν οι Patrick D. Flores και Anca Verona-Mihulet, στο Guandong Times Museum.
Το 2017, συμμετείχε, στο πλαίσιο της Documenta14, στο Κάσσελ, στη έκθεση «Αντίδωρον: Η Συλλογή του ΕΜΣΤ» σε επιμέλεια της διευθύντριας του ΕΜΣΤ Κατερίνας Κοσκινά. Η παρουσίαση του έργου “FIXed in Flux”, που έγινε στην εναρκτήρια έκθεση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, προκάλεσε το ενδιαφέρον του Ulrich Wegenast.
Την κάλεσε, στo πλαίσιo του συνεδρίου Αρχιτεκτονικής, Σχεδιασμού Δημόσιου Χώρου και Νέων Μέσων Raumwelten 2017 να μιλήσει ως κεντρική ομιλήτρια για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη σχέση ομολογίας τάξης-χάους, και αφετέρου, να πραγματοποιήσει ένα έργο στο μπαρόκ Παλάτι/Μουσείο του Ludwigsburg στη Στουτγάρδη.
Το 2018 οργάνωσε την περφόρμανς συνεκτικότητας «Interweaving/Interfolding”, στον χώρο τέχνης Nieuw Dakota στο Άμστερνταμ, στο πλαίσιο της έκθεσης “an odyssey”, του Γιώργου Γρυπαίου, όπου και συνέβαλε επιπλέον γράφοντας το επιμελητικό κείμενο για την έκθεση.
Το 2019 οργάνωσε τη διαδραστική βίντεο-εγκατάσταση «Σκακιστικό Συνεχές: Το Αέναο Τώρα», στα Θαλάσσια Μεσαιωνικά Τείχη της Ρόδου υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου, του ΕΟΤ, της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και με πρόσκληση και χορηγία του Ξενοδοχείου Rodos Palace στο πλαίσιο των εορτασμών των 45 χρόνων λειτουργίας του.
Η εικόνα , είναι από το έργο του 1992, «Σκακιστικό Συνεχές» η «Σχήμα Λόγου: What a burden to travel Light”, που είναι στη συλλογή του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Αυτές τις μέρες στήθηκε μέ τηλεδιαχείριση, στην έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τον Δεκέμβρη του 2021, στην Κίνα, «The Tides of the Century» με γενικό επιμελητή τον Wang Chunchen και όπου η Ελλάδα είναι η τιμώμενη χώρα με την επιμέρους έκθεση «Thesis-Antithesis – Synthesis: on the belt of change” και επιμελήτρια την Κατερίνα Κοσκινά.